M'n 6e plaats tijdens de halve van Stein is een keerpunt geweest. Het heeft mijn visie op het beoefenen van triatlon in combinatie met werk drastisch veranderd. Tot voor kort dacht ik dat het niet mogelijk was om op redelijk niveau te presteren, terwijl je daarnaast nog 40 uur per week moest werken. Maar ik heb zelf persoonlijk kunnen ervaren dat dit wél mogelijk is. Als de mentale geest maar wil en je opofferingsbereidheid groot is. De voldoening is grootser dan groots. In België slagen atleten als Tim Brydenbach, Pieter Heemeryck en ook Timothy van Houthem er in om op topniveau te presteren naast hun werk. In Nederland is Mark Oude Bennink het mooiste voorbeeld. Voor zulke atleten heb ik nog meer respect dan voor de echte toppers die alleen maar aan trainen hoeven denken. Afgelopen weken moest ik naast de werkweken van 35 uur bij Decathlon ook nog eens handenvol tijd steken in de organisatie van Triatlon Stein. Ik heb aan den lijven mogen ervaren wat er bij komt kijken om een triatlonevenement op poten te zetten. Geen kattenpis kan ik je vertellen. In de week van Stein heb ik maar 1x kunnen trainen, omdat op de valreep nog zo'n 1500 bewonersbrieven bezorgd moesten worden. Het devies: niet in paniek raken, maar het beste er van maken. En jezelf afvragen: heb ik er alles uit gehaald? En dat antwoord was volmondig 'ja'. De dag voor de wedstrijd, zaterdag, kon ik het als organisator natuurlijk niet maken om m'n gezicht niet te laten zien. "Bob, jij moet met je benen omhoog", kreeg ik veelvuldig te horen. Ik had er schijt aan en besloot om tegenovergestelde te doen. Lekker te blijven rondwandelen en te kijken hoe m'n collega's van TV Stein het ervan af brachten tijdens de Ironkids/Sprint op zaterdag. Oftewel: te genieten van de sport die me zo veel heeft gebracht. Triatlon is voor mij steeds meer een levenswijze aan het worden. Of beter: een levensreis. Die reis gaat op 2 augustus naar het uitersten van m'n kunnen. Na die dag zal ik weer een flink stuk levenswijzer zijn geworden. Iedere serieuze duursporter zou deze reis eigenlijk minimaal éénmaal in zijn leven moeten maken. Ik ben in ieder geval erg benieuwd welke levensles ik dan voor de kiezen krijg. Op 2 augustus kom ik het te weten. Ik kijk er nu al naar uit.
Bob
Bob